Uyan güzelim,
Uyan artık!
Yetmedi mi sana,
Uyuduğun yıllardır,

Kendini unuttuğun,
Bir kafese koyduğun? Daha ne bekliyorsun,
Zamanı çoktan geldi.
Tren kalkmak üzere,
Koş, son vagona yetiş!

Seni bekliyor içeride,
Yıllardır görmediğin hakikat.
Hep özlemle tutuştuğun,
Ama hiç cesaret edemediğin,
Kapısını biraz olsun aralamaya.

Kalk güzelim,
Kalk artık!
Artık yakışmaz sana uyumak ,
Maskeler sende duramaz,
Kalbin buna dayanmaz.

Uyan güzelim!
Artık hakikate uyanma vakti.
Artık cesaret vakti.
Perde kalkıyor,
Koş, yakala kuyruğundan.

Aylin Safiye Deniz, 2008