Sınır koyacağım ama kaldıramaz karşı taraf
O kadar zayıf ki duygusal olarak
Ya dağılır toparlanamaz üzüntüden
Ya herkesi dağıtır öfkesinden diyorsun
Ölesiye korkuyor tepkisinden
Katlanıyorsun susmuş hayırlarınla gönülsüzce
İçerlerken hem kendine hem karşındakine
Ben iyisi mi iyi insan olayım, yiğitlik bende kalsın
Yine ben idare edivereyim diye kibirlenirken gizlice
Tabi yine boş durmamış dolmuşsun bu arada
Birikmiş söylenememiş sözler dağ gibi
Gizlenmiş ifade edilememiş duygular köşelere
Koyulamayan sınırlar aşılmış
İçinde öfke biriktikçe birikmiş
Her yanı sarıp sarmalamış
Ne şefkat kalmış, ne muhabbet
Zorunluluklar konuşuyormuş sadece
Gönüller ilişkiyi çoktan terk etmiş
Maskelerin ardında saklanırken
Sonuçta sınır yokmuş ama sinir varmış
Tahammülsüzlük, uzaklaşma, kopuş varmış
E ne anladım ben şimdi bundan
Hani iyi insan olmak için çıkmıştın yola
Şefkat nereye kaçtı hem
Bakıyorum da tek kazanan korku olmuş bu ilişkide
Gerçek şefkat nasıl davranırdı acaba
Sormak ister misin kendisine
Aylin Safiye Deniz, 2021
