Nasıl güzel bir kalptir bu,
Koskocaman, ışıl ışıl, tertemiz,
Tek bir kişiyi bile dışarda bırakmayan,
Layık, layık değil hesabına girmeden,
Hiç bir karşılık beklemeden.
Nasıl güzel bir kalptir bu,
Herkesin çığlıklarını duyan,
Eriten pırıltısıyla en karanlık, en acı dolu anları,
Sevgiye dönüştüren her illeti, sonsuzluğunda,
Yumuşacık sarıp sarmalayan,
Sımsıcak bir battaniye gibi.
Nasıl güzel bir kalptir bu,
Affedebilen, kendini en çok acıtanları dahi,
Hisseden acı yaratan taşlaşmış kalplerin acısını ,
En derin cehaletlerini görebilen,
Ve yıkayan sonsuz şefkatiyle,
Adeta en sevdiğine yaklaşır gibi.
Nasıl güzel bir kalptir bu,
Verebilen cömertçe,
Hiç bir borçluluk hissi yaratmadan,
Adeta karşısındakini yüceltircesine,
Kendisi hep tevazu denizinde yüzerken.
Nasıl güzel bir kalptir bu,
Taşıyan en derin bilgelikleri,
En güzel mücevherleri barındıran.
Her soruyu anlayışa dönüştüren,
Dönüştürürken kendisi dönüşen.
Nasıl güzel bir kalptir bu,
Ne varlığa sevinen,
Ne yokluğa yerinen,
Yaşam ne getirirse getirsin,
Memnun olan her halinden.
İşte böyle güzel bir kalptir bu!
Aylin Safiye Deniz, 2015
