Geçtikten sonra türlü kapılardan bir bir
En nihayetinde yine bulmuştu kendini kapalı bir kapıda
Zifiri karanlıkta, göz gözü görmüyordu adeta
Açmak şurada dursun hele
Bir adım yaklaşmaya bile cesareti yoktu
Bu sefer hangi canavarlar çıkacaktı içinden kim bilir
Nelerle karşılaşacaktı hiç istemediği yüzleşmeyi
Neleri kabul edecekti kendine dair
Bıkıp usanmadığı büyüme yolculuğunda
Yavaşça yaklaştı kapıya titreye titreye
Adeta kalbi duracak gibiydi
Hiç olmadığı kadar korkutucuydu bu sefer
Hiç anlam veremedi kuvvetine
Bir anlığına topladı cesaretini
Dokundu minik minik, sonra tekrar geri kaçtı
Bir çok denemeden sonra bir de ne görsün
Işık sızıyordu kapının altından
Daha önce hiç görmediği
O şaşkınlıkla gitti açtı kapıyı
Onu karşılayan saf ışık
Kör etti adeta gözlerini.
Ve hediye etti ona, yepyeni gören gözler
Meğer en derinlere kilitlediği gölgesi ışığıymış
Meğer karanlıklara girip çıkmaya alışmış da
Yaklaşmaya en korktuğu ışıkmış!
Aylin Safiye Deniz, 2021
