Biri doğru anahtarı kapının kilidine sokar,
Ve herkese açılır o kapı,
Hiçbir ayrım yapmaksızın,
Ona açık, buna kapalı demeden.
Sadece açılır…
Anahtarı kilide sokan bilir ki:
Aracıdır sadece kendisi,
Kapıları açan değil.
Bu nedenledir ki,
Çok da önemsemez kendini,
Açan benim diye konuşmaz.
Kimileri geçer o kapıdan şükranla,
Sonsuzlukta aşk olur.
Kimileri farketmez bile açıldığını kapının,
Zihnindeki kapalı kapılar arasında,
Umutsuzlukta dönüp durur.
Kimileri de zorla açmaya çalışır kapıyı,
İte ite elindeki yanlış anahtarla…
Halbuki açılır kapı herkese,
Hiçbir ayrım yapmaksızın…
Aylin Safiye Deniz, 2015