Güle sordum usulca:
Neden dikenlerin var senin?
Elime batıyorlar severken seni,
Ne olurdu dikensiz olsaydın diğer çiçekler gibi?
Gül dile geldi, konuştu kadife sesiyle:
Gül yüzlüm, gülen yüzlüm,
Göze alamayanlar ellerinin kanamasını,
Hiç yaklaşamazlar bana,
Uzaktan bakıp bakıp iç geçirirler hasretle,
Ya da güvenli sularda benzerimi ararlar.
Ama bana gerçekten yakın olanlar,
Kanamayı göze alıp da elini kanatmayanlardır.
Nasıl dokunacaklarını,
Nasıl seveceklerini bilir onlar,
Beni dalımdan, dikenimden koparmaya çalışmaz onlar.
Aylin Safiye Deniz, 2015
