Paha biçilmez bir maske koleksiyonum var benim,
Özenle biriktirdiğim yaşamım boyunca,
Kimilerini de miras olarak devraldığım,
Hep gözüm gibi baktığım,
Ve en iyi arkadaşlarım bildiğim.

Nereye gitsem,
Onları da beraberimde götürdüm hep,
Yüzümde, bedenimde,
Sesimde, gülüşümde,
Korkumda, sevgimde,
Acımda, neşemde…

Ta ki bir gece sıçrayarak uyanana kadar derin uykumdan,
O an için korkunç gelen beklenmedik bir rüyayla.
Gördüm ki, terkediyor beni dost bildiğim tüm maskeler,
Teker teker, sevgiyle,
Yapayalnız bırakarak beni,
Sadece olduğum halimle,
Çırılçıplak, zırhsız, incinebilir.
Artık yaşamımdaki rollerinin bittiğini söyleyerek,
Sadece olmakta olana güven diye kulağıma fısıldayarak,
Elveda dediler bana tüm sevgi ve şefkatleriyle.

Şimdi ben de sizlerin huzurunda,
Bu en iyi arkadaşlarıma,
Teşekkürlerimi ve minnettarlığımı iletiyorum,
Yıllar yılı sadece bana olan sevgilerinden,
Beni koruma çabalarından dolayı.

Artık yaşamımdaki rollerinin bittiğini bilerek,
Çıkarıyorum bütün maskelerimi tek tek,
Elveda diyorum, yıllar yılı en iyi bildiğim arkadaşlarıma.
Ve yelken açıyorum kendime,
Maskesiz, zırhsız, tanımsız, sıfatsız, yalansız…

Aylin Safiye Deniz, 2008