Neden bu denli odaklanırsın hep kendine?
Dinin imanın olmuş, sen de sen.
Kendinle alırsın nefesini,
Verirsin yine kendinle sessizce.
Koklatmazsın kimseye, bir gıdım hava bile.
Hayrın olmaz kimseye, kendinden öte,
Boğulursun açgözlülük girdabının içerisinde.
Hayrın olmadığında kimseye,
Ne kadar hayrın olur ki kendine,
Aslında o da bir o kadar muamma.
Çık kendinden dışarı bir an için
Dön bak etrafına cesurca.
Belki de merhem olursun,
Birinin sessiz sessiz kanayan yarasına,
Derman olursun derdine.
Hem kim bilir belki de bu sayede,
Esasında derman olursun kendine.
Aylin Safiye Deniz, 2018
