Değerli vaktini boşuna harcamasan,
Tüm cevapların peşinde koşmakla,
Herşeyi bilme, kontrol etme çabanla.
Belki de tek tek bilmen gerekmiyordur,
Ne olduğunu, tüm aradığın cevapların.
İzin ver sorular kalksın kendiliğinden,
O eşsiz anlayışlarla,
Bilinmezliğin en derin sırlarından gelen.
Hatta sorular cevabın olsun,
Cevaplar da sorun.
Sen esas yapman gerekeni yap,
Bildiklerin önünde perde olup,
Kıstırmadan seni “bilme” hapishanesine.
Tutsak edemeden seni…
Bir açsan kilidini “bilme” hapishanesinin,
Serbest kalsa bilinmeyen tüm gizemiyle,
Sonra da beslensen doya doya,
Beraberinde sunduğu sonsuz olasılıklar içinde.
Ne dersin?
“Bilme” hapishanesinden çıkmaya var mısın?
Aylin Safiye Deniz, 2015
