Ben senin hiçbir şeyin değilim.
Ne annen, baban, karın, kocan,
Ne çocuğun, kardeşin, akraban,
Ne patronun, çalışanın, öğretmenin, öğrencin,
Ne de arkadaşın, yakının, dostun…
Kesişmedi yollarımız hiç, kesişmeyecek de büyük ihtimal,
Haberin yok, varlığımdan bile,
Yokluğumdan da olmayacağı gibi.
Tanımasan da yine de sever misin beni?
Saygı duyar mısın?
Düşünür müsün beni de eylemlerinde?
Vazgeçip kendinden ayrı görmekten,
Dahil eder misin beni de o küçük dünyana?
Hem benim de hayallerim var, biliyor musun?
Hayal kırıklıklarım, korkularım, endişelerim,
Sevdiklerim, hayalleri, korkuları,
Tıpkı senin ve sevdiklerinin olduğu gibi…
Ben seni hiç tanımasam da görmek isterim kalbimde,
Görmek ister misin sen de beni?
Hissetmek ister misin biraz olsun?
Yer açar mısın kalbinde bana da,
Ne kadar etkisiz olsam da senin için,
Hiçbir şeyin olmasam da senin?
Aylin Safiye Deniz, 2015
