Bir balık gibiymiş adeta
Suyun içinde yaşayıp yaşayıp da
Hiç farkında olamayan suyun
Esasında yüzerken şefkat denizinde
Arayıp dururmuş şefkati orda burda
Ne bende var, ne de başkasında
Açlıktan, susuzluktan kurudum diye diye
Derdi de çok büyükmüş kendi gözlerinde
Ansızın gözyaşları süzülmeye başlamış gözlerinden bir gün
Anlayamamış neler olduğunu
Hiç sebepsiz yereymiş sanki
Aktıkça gözyaşları sıcak sıcak
Erimeye başladığını fark etmiş
Meğer yüzemezmiş şefkat denizinde gerçekten
Donmuş akan deniz, kim bilir hangi tarihte
Susuzmuş gerçekten de denizin içinde
Yalan değilmiş derdi tasası şimdiye dek
Şırıl şırıl akmakta olan gözyaşları ise şefkatmiş
Ne olduğunu bilemediği
Daha da eritirmiş aktıkça gözyaşları
Koskoca buzları sıcaklığıyla
Meğer aşk lazımmış buzları eritmesi için
Yanmak gerekmiş cayır cayır
Yeniden yüzebilmek için şefkat denizinde
Yeniden akabilmek için
Erimek için
Ne diyelim
Aşk olsun!
Aylin Safiye Deniz, 2020
