Şimdi de ilerliyorsun yavaş yavaş
Annelik vadisinin derinliklerinde
Yorgun, uykusuz, susuz
Hatta kimi zaman da umutsuz,
En değerli mücevheri taşıyıp, sevip, korurken
Sana bir süre için emanet edilen
Onun parıltısı ve güzelliği
Seni senden almış
Sevgisi kalbini açmış
Taşırmış coşkuyla
Seni hayran bırakmış.
Yakarken tüm alışkanlıklarını bir bir
Ve yerle bir ederken seni
Aşkı sana da bulaşmış
Hayretler içindesin biliyorum
Yüzerken hiç bilmediğin sularda
Hangi dala uzansan, tutunamazsın
Tek başına geçilecek bir vadi bu sonuçta
Bilinmezlik diyarında akarken
Bir anda yok oluvermesi
Tüm elini uzattıklarının
Geçmen zorlu, konforsuz yollardan
Aksilik falan değil
Şanssızlık hiç değil
En büyük hediye sana verilen aslında
Kıymetini bil, sakın ha mundar etme
Bu vadinin arkası derya, deniz
Ne mutlu orayı görebilen bilgelere
Anne olanlar sayıca çok olsa da
Vadinin ötesine geçebilenler çok çok az
Ömür boyu vadide takılı kalanlar ise
Çok mu çok…
Tek başına geçeceksin
Annelik vadisinin en derinlerinden
Ama yanlış anlama sakın
Asla yalnız değilsin
En yalnız görünen anlarda bile.
Gerçek destek hep seninle, ihtiyacın olan
Sen görsen de görmesen de
Sen yürümeye devam et
Sakın unutma
Asla yalnız değil
Ancak tek başına geçeceksin bu vadiden
Beş yıldızlı konforla geçemezsin derinlerden
Şikayet etmeden devam et!
Korkma!
Aylin Safiye Deniz, 2020