Hey sen!
Evet sen, karanlıktan korkan
Ve günleri sadece gündüzden ibaret sayan.
Üstüne alınmıyorsun ama sözüm sana.
Benden korkun neden?
Ben ne yaptım sana,
Günün doğuşunu müjdelemek
Ve ışığın yolunu göstermekten başka?
Benden bu kaçış niye,
Neden beni görmezden gelmen?
Sende ben yokmuşum gibi davransan da,
Ben buradayım,
Ben sendeyim.
Bendeki aydınlığı görmediğin sürece,
Bil ki, sadece sana olan sevgimden,
Senin için korkutucu olmaktır görevim.
Karar ver, istediğin ne?
Aydınlık sandığın küçük sanal dünyanda kalmak mı,
Yoksa hakikati yaşamak mı?
Ancak görmeye cesaret ettiğinde,
Kendi yarım dünyanın ötesini,
Başlayacaksın yaşamaya,
Gerçekten,
Tam olarak.
Ve o zaman göreceksin ki
Ne içeride
Ne de dışarıda
Korkulacak bir şey yok.
Ne aydınlık var, ne de karanlık.
Sadece yaşam var.
Sadece şimdi var.
Aylin Safiye Deniz, 2008
