Öyle yoğun bazı ilişki alanları vardır ki,
Çeker bir girdap gibi seni kuvvetle,
Kendi derin karanlığına doğru.
Ne kadar “öğrendim artık, özgürleştim” desen de,
Bir bakarsın ki oluştuğunda aynı koşullar,
Aniden belirivermiş yeniden,
Tıpkı saklandığı yerden çıkmış bir hayalet gibi.
Yine mi dersin,
Kaplar içini büyük bir acı ve umutsuzluk.
Tam verecekken eski otomatik yıkıcı tepkini,
Durup, nefes alıp, gözlemlediğinde alanı farkındalıkla,
Uyanıverirsin bir anda,
Fark edersin alandaki gözlerini kör eden hayaleti.
İşte tam o an çıkıp transtan,
Farklı bir tepki verme şansın belirir,
Beslemek yerine hayaleti alışılmışlıklarla.
Özgürlük göz kırpar karşıdan gülümseyerek.
Kirletmeden kalbini, sevgiyle,
Atarsın her zamankinden farklı bir adım,
Ve çıkarsın o karanlık alandan,
Her an hayaletin yeniden belirebileceğini unutmadan, uyanıklıkla.
Bakarsın ilk defa bakan taze gözlerle yeniden aynı ilişki alanına,
Hayaletlerin ötesini görürsün huzurla.
Aylin Safiye Deniz, 2015
