Hele bir düşünsene;
Uyandıktan sonra bir gün derin uykundan,
Ne varsa “ben” dediğin
Unutuvermişsin aniden.

Tekrarlayıp durduğun hikayelerin,
Övgülerin kendine dair,
Hoşnutsuzlukların, travmaların,
Tanımların, yargıların, eleştirilerin,
Aslaların, keşkelerin, olmazsa olmazların,
Hepsi gidivermiş puf diye,
Sabun köpüğü misali…
Ve adeta kalmışsın boş bir tablo gibi,
Anda yaratılmayı bekleyen,
Ne takılan geçmişe,
Ne de gelecekten korkan,
Sadece şimdide nefes alabilen,
Boş, bomboş…
Hatta o kadar boş ki,
Sonsuz olasılıklar barındıran.

Bir düşünsene,
Nasıl olurdu?

Aylin Safiye Deniz , 2014