Hayat kalk yürü der bana
Ben sus, yerimde duracağım derim.
Hayat otur yerinde dur der bana
Ben hayır yürüyeceğim derim.
Kendi isteklerimdir tek önemli olan,
Ne önemi olabilir ki, hayatın benden taleplerinin ?
Karşılandıkça isteklerim, beklentilerim
Buna da özgürlük, mutluluk derim.
Direniyorum ya, hayatın benden taleplerine
O halde varım ben.
Hayatın benden talepleri mi?
Aman sus hepsi üstüme birer ağırlık.
Ne gerek var, diren gitsin hayata
Yeter ki benim tercihlerim olsun.
Tercihlerim dediklerimi hiç sorma zaten
Hepsi birer alışkanlıktan, öğrenilmişlikten ibaret
Hiç üzerinde düşünülmemiş, sorgulanmamış,
Gerçekten istediğim bu mu diye.
Öyle gelmiş öyle gider tercihlerim.
Aman ellemeyin beni alışılmadık bir şey için
Peşin peşin söyleyeyim, direnirim.
Yeter ki çıkmayayım rahatlık alanımın dışına
Geçmeyeyim ötesine alışkanlıklarımın.
Hatta üstelik ben sanayım alışkanlıklarımı
Taleplerimi, tercihlerimi ben sanayım.
Direneyim hayata ve onun benden taleplerine
Buna da özgürlük diyeyim.
Özetle direniyorum hayata.
Öyleyse varım ben, der sevgili egom
Kıs kıs gülerek bıyık altından,
Güzelim tasman elimde dercesine.
Aylin Safiye Deniz, 2018
