Yine yenik düştün öfkene
Sarmış her yanını kor ateş gibi
Yakıyor hem içini hem dışını
Adeta ateş fışkırıyor güzel gözlerinden
Lanetler yağıyor sözlerinden
Altın kalbinden ise kin ve nefret…
Yerle bir ediyor dokunduğu yeri
Tüm ormanı hızla saran yangın gibi
Yakıyor teker teker tüm canlıları
Daha da güçleniyor yaktıkça
Güçlendikçe daha çok yakıyor
Ardında bıraktığı sadece yanmış karaltılar
Duman ve yanık kokusu…
Sen ise uyuyorsun mışıl mışıl
Tüm sarhoşluğunun içinde
Hayali kurgularınla baş başa
Ne yangından haberin var ne kayıplardan
Ne de nefes kesen dumandan, kokudan,
Dünya yanarken
Dünyan yanarken
Sen yanarken…
Silkin ve kendine gel hemen!
Bu sen değilsin!
Bu sen değilsin!
Bu sen değilsin!
Uyan artık!
Aç gözlerini!
Hemen direksiyonun başına geç!
Ateşi kes!
Aylin Safiye Deniz, 2019
