Unutma, sen bir şey  vermiyorsun,
Sadece senin aracılığınla akıyor akmakta olan,
Tıpkı başkalarının aracılığıyla olduğu gibi.
Vereni sen yapıp,
Boşu boşuna yaratma kibir, ayrılık.
Bil, sadece aracı olduğunu,
Ben verdim diyen olmadan,
Ben yaptım demeden.

Bir yandan da sana sunulanı,
Doya doya iç, neden ya da acabalarla mundar etmeden.
Hatta özel de hissettme kendini,
Ben neymişim, bana neler sunuldu diye,
Boşu boşuna yaratma kibir, ayrılık.

Sadece kabul et şükranla, al içine sonuna kadar.
Ta ki almak ve vermek birbirine karışana,
Birbirinin içinde eriyip yok olana kadar.
Sonra da üzerine güzel bir bardak çay iç!

Aylin Safiye Deniz, 2015